Ciasto amarantusowe z jabłkiem

 

Dostaliśmy jabłka od naszego uroczego sąsiada z działki, który jest zapalonym przeciwnikiem pestycydów. Nie ukrywam, że byłam przeszczęśliwa z tego prezentu, bo z owoców to w naszym mroźnym kraju już powoli zostają faktycznie tylko jabłka i gruszki. A jabłka akurat należą do owoców najsilniej chłonących pestycydy, więc tym bardziej trzeba korzystać z niepryskanych. A zatem mus jabłkowy w różnych odsłonach i ciasta z jabłkami królują u nas ostatnio nieco częściej.
Klasyczne szarlotki nie cieszą się u nas specjalnym wzięciem, a zatem na początek upiekłam nową wersję ciasta amarantusowego. Choć przepis zmienił się odrobinkę, to ciasto pozostaje tak samo pyszne i wybitnie zdrowe!

Poza tym chciałam pochwalić się pięknymi, zrobionymi dla mnie ręcznie przez moją przyjaciółkę Radkę, naczynkami w łowickie wzory. Można zazdrościć ;)

od 10. m. ż.

Składniki:

1 szklanka mąki razowej
1 szklanka poppingu amarantusa
1 łyżka mąki ziemniaczanej
1/3 szklanki brązowego cukru
1 łyżeczka proszku do pieczenia
1/2 łyżeczki sody
1 łyżeczka cynamonu
3 1/2 łyżki klarowanego masła
2 jajka
1/2 szklanki śmietany
1 duże jabłko
1 łyżka soku z cytryny
1 łyżka pokruszonych orzechów laskowych
1 łyżka brązowego cukru

Jabłko myjemy, obieramy, kroimy w drobne plasteki, zalewamy sokiem z cytryny, mieszamy i odstawiamy. Dno formy wykładamy papierem do pieczenia. Wstawiamy piekarnik na 180ºC.
Masło topimy w rondelku i pozostawiamy do lekkiego wystudzenia.
W tym czasie w dużej misce mieszamy suche składniki: mąkę razową, ziemniaczaną, amarantus, cukier, proszek, sodę, cynamon. W osobnej misce roztrzepujemy jajka, dodając śmietanę i wystudzone roztopione masło. Mokre składniki wlewamy do suchych i mieszamy w miarę dokładnie. Ciasto przelewamy do formy, wyrównujemy i układamy na nim kawałki jabłka. Posypujemy orzechami i łyżką brązowego cukru. Pieczemy 50 min.

Smacznego!

PS. Zostałam zaproszona do zabawy blogowej przez autorkę uroczego bloga Kolano Muchy. Z chęcią odpowiem na zadane pytania, ale niestety będę musiała przerwać łańcuszek i nie pociągnę zabawy dalej. Nie wiem, na ile jest to blogowe faux pas. Mam nadzieję, że zostanie mi wybaczone ;)

A oto pytania i odpowiedzi:

1. Kto lub co zainspirował/ło Cię do prowadzenia bloga kulinarnego? 

- Trudne pytanie. Gdybym miała się bardzo zastanowić, to chyba po prostu po mniej więcej roku wychowywania Pana Synka uznałam, że czas zacząć robić coś dla siebie, ćwiczyć robienie zdjęć, no i spisywać pomysły na dania dla dzieci. W głębi ducha liczę na to, że komuś też się przydają :)

2. Twoje największe kulinarne marzenie to...

- Otworzenie cukierni :)

3. Dla kogo najbardziej lubisz pichcić?

- W gruncie rzeczy to chyba po prostu dla ludzi, którzy doceniają moje starania. Ale najbardziej dla Pana Synka, bo on jest najszczerszym krytykiem kulinarnym ;)

4. Podczas gotowania/pieczenia bałaganisz czy utrzymujesz nienaganny porządek?

- Staram się utrzymywać porządek. 

5. Przelicznik na szklanki/łyżki/łyżeczki czy gramy/mililitry?

- Szklanki, łyżki i łyżeczki. Mam piękną wagę kuchenną, ale ze szklanek korzysta mi się łatwiej.

6. Trzymasz się przepisu czy 'dodajesz coś od siebie"?

- Chyba bym padła, gdybym nie dodała czegoś od siebie!

7. Polecisz jakiś ciekawy film?

- Z okołokulinarnych to chyba Czekolada i Delikatessen należą do moich ulubionych. Ale raczej niekoniecznie dla dzieci ;)

8. Czując wspaniałe zapachy z kuchni robisz się głodna czy nie "rusza" Cie to?

- Zależy co to za zapachy ;) 

9. W podróżach starasz się próbować lokalnych specjałów?

- Zawsze! Nawet jeśli miałyby to być robale albo inne dziwadła :)

10. Jedząc poza domem najchętniej wybierasz potrawy które znasz czy te których nie znasz?

- Te, których nie znam. I przede wszystkim takie, które sama chciałabym przyrządzić, co często próbuję zrobić po powrocie do domu :)

11. Potrawy z jakiej kuchni najbardziej Ci smakują i często do nich wracasz to...

- 5 lat temu powiedziałabym bez wahania, że to kuchnia włoska, 3 lata temu - że tajska, a dziś - nie wiem. Staram się po prostu jeść smacznie i zdrowo. Ostatnio nawet zaczęłam interesować się lokalną kaszubską kuchnią - być może wkrótce na bloga zawitają jakieś efekty tego zainteresowania :)

Pozdrawiam Kolano Muchy i innych mniej popularnych Blogerów! Trzymam kciuki za wszystkich! :)